फ्रेशर, सिंगल, हॉस्टेलाईट!

मंदार आला की सर्वांनी मिळून स्मोकिंग जोज मध्या पिझ्झा टाकायला जायचं असं ठरलेलं असल्याने, सगळे जण मंदार येण्याची वाट बघत होते. तशी टीममधल्या सर्वांचीच आपापल्या अप्रेझल्स बद्द्ल सविस्तर चर्चा करुन झालेली होती. आणि तीही अगदी सावधपणे... कंपनीच्या confidentiality च्या पोलिसीला धक्का लागणार नाही याची काळजी घेत... स्वतःच्या मूळ पॅकेजच्या आकड्याचा उल्लेख कुठेही होऊ न देता.
मंदार आणि वेणूगोपाल यांना मीटिंग रुममधून बाहेर येताना सर्वांनी पाहिलं. वेणूगोपाल अर्थातच अपेक्षेनुसार नेहमीसारखं अफेक्शनेट स्माईल देत आपल्या केबिनकडे गेला. त्याच्या चेह्र्यावरचा उत्साह नेहमीप्रमाणेच आज सुद्धा सर्वांना लांबूनच तरोताजा करुन गेला.

“Venu has some charisma in his personality yar!”---- इति निरंजन

“अरे वेणूको छोड... अपने भिडू को देखा क्या”... विवेकानंद

“झालं. गंडलं इथेच सगळं... मला वाटलंच होतं की मंदार असा तोंड पाडून बाहेर येणार”....रेवा

मंदारच्या चेहऱ्यावची निराशा आणि निरुत्साह कोणाला लांबून सुद्धा लपला नाही. आपल्या क्युबिकलकडे येण्याच्या ऐवजी, हातात एन्ह्वलप तसंच घेऊन, मंदारने आपला मोर्चा जेव्हा सरळ पॅन्ट्रीकडे वळवला, तेव्हा आपल्या पिझ्झा पार्टीचा बोर्या वाजणार असल्याची शंका प्रत्येकाच्या मनात डोकावून गेली. बोललं कोणीच काही नाही.

विवेकानंद, स्टीव्ह, रेवा, निरंजन, आणि भानूदास... सगळे पॅन्ट्रीकडे निघाले. निरंजन ने आपल्या स्कौर्पिओची किल्ली उचलली. पॅन्ट्रीमध्ये पोचले तेव्हा मंदारने कौफीचा एक भला मोठा टंपर already भरुन घेतलेला होता. मायक्रोव्हेव मध्ये चांगलं अर्ध मिनिटभर त्याने तो टंपर तापवला आणि फुंकरही न मारता त्यातला एक गरमागरम घोट घशाखाली रिचवला. हे सगळं होईपर्यंत कोणीच काही बोललं नव्हतं.

“ए चल यार... निकलते हे. Its already late...” भानूच्या या उद्गारावर, “I think I have got a raw deal” असं वाक्य मंदारनं फेकलं. खरं म्हणजे येत्या annual focal मध्ये मंदारचा निकाल हा असाच लागणार हे तसं सर्वांनाच अपेक्षित होतं. मंदारची सुद्धा तशी तयारी असायला हरकत नव्हती. पण तरी त्याचं हे वाक्य ऐकून कोणालाच काय प्रतिक्रिया द्यावी हे कळेना.



“ऐका ना.. आपण हे सगळं Smoking Joes मध्ये जाऊन बोललो तर नाही का चालणार. Lets move fast. परत 2.30 वाजता status meeting आहे...”

रेवाच्या या बोलण्यावर, “तुम सब लोग जाओ यार. मला आजिबात मूड नाहीये...”
इतकंच बोलून मंदार निघून गेला.
जाता जाता... “ओके. हम सब लोग जोज मो हे... 2.15 पर्यंत केव्ही यावंसं वाटलं, तर जस्ट स्नॅप इन... “
असं निरंजननं मंदारला ओरडून सांगितलं आणि सर्व जण गाडी काढून जोज मध्ये पोचले.

---------------------------------------------------------------------------------------
मदार देवस्थळी.
वयः 25
स्मार्ट, हुशार, सौफ्टवेअर इंजिनियर. सॉरी.. सिनियर सॉफ्टवेअर इंजिनियर. गेली चार वर्षे सातत्याने उत्तम परफॉर्मन्स दाखवणारा प्रॉमिसिंग एम्प्लॉई.
इंजिनियरिंग कॉलेजमधून बाहेर पडण्यापूर्वीच कॅम्पस इंटरव्ह्यूमधून हातात जॉब आला होता. फ्रेशर म्हणून जॉईन झाला आणि चार वर्षांतच सिनियर इंजिनयर होऊन बसला. इथपर्यंतचा प्रवास ठीक होता, पण त्याच्या मॅनेजरनेच त्याला सांगितल्यानुसार आता मात्र त्याच्याकडून अपेक्षा वाढलेल्या होत्या. ज्या वेगाने तो इथपर्यंत आला, त्याच वेगानं पुढे जाणं अवघड ठरणार होतं.

नवीन होता तेव्हा हुशार असण्याच्या जोडीलाच तीन अजून खूप महत्वाचे गुण मंदारकडे होते.
तो फ्रेशर होता.
तो सिंगल होता.
तो लोकलाईट नव्हता.

फ्रेशर होता, त्यामुळे कामामधलं नाविन्य त्याला सतत खुणावत होतं. स्वतःला प्रुव्ह करावंसं वाटत होतं.
सिंगल होता त्यामुळे त्याची संपूर्ण संध्याकाळ मोकळी होती.
लोकलाईट नव्हता त्यामुळे घरी लवकर जाण्याची घाई नव्हती. औफिसमध्येच ब्रेकफास्ट पासून डिनर पर्यंत सगळं काही फ्री औफ कॉस्ट मिळणं ही त्याच्या दृष्टीने अजूनच फायद्याची गोष्ट होती.
त्यामुळे सकाळी उठून काही बेसिक कामं उरकली, की औफिसमध्ये रुजू व्हायचं आणि रात्री डिनर करुनच घरी जायचं असा त्याचा दिनक्रम होता. टीममधल्या इतर मेंबर्सपेक्षा जास्त


वेळ ऑफिसमध्ये थांबणं त्याला अनेक कारणांमुळे शक्य होतं. त्यामुळेच 3-4 वेळा us मधले काही कस्टमर इश्यूज सोडवताना मंदारने रात्री उशीरापर्यंत थांबून खूप महत्वाची जबाबदारी उचलली. मंदारचं काम एकदम सर्वांच्या नजरेत भरायला लागलं. फ्रेशर म्हणून फक्त 3 लाखाच्या पॅकेजवर जॉईन झालेल्या मंदारचा पगार चार वर्षांमध्ये एकदम तिपटीने वाढला.
-------------------------------------------------------------------------------------
मंदार आता 4 वर्ष एकाच प्रॉजेक्टवर काम करतो आहे. या वर्षी त्याची engagement झाली आहे. या वर्षी त्याने स्वतःचे घर पण घेतलं आहे आणि आई-वडिलांना नाशिकवरुन इकडे बोलावून घेतलं आहे.
म्हणजेच...

आता तो फ्रेशर नाही.
आता तो सिंगल नाही.
आता तो लोकलाईट आहे.


स्मोकिंग जोज मध्ये सगळे पोचले तेव्हा 1.30 वाजले होते. पण टेबल बुक केलेलं होतं आणि रेवानी नेहमीसारखाच स्मार्टपणा दाखवून ऑर्डर सुद्धा देऊन ठेवलेली होती. त्यामुळे they could get started immediately.

“मंदारचं यावेळी अगदीच गंडलेलं दिसतंय रे...” विषय कोणी काढायचा याची सर्वच जण वाट बघत होते. पण पिझा आणि गार्लिक ब्रेडचा एक एक घास पोटात गेल्यानंतर इतका वेळ शांत असलेल्या स्टीव्हनेच विषय काढला.

“हं. अरे पर ये ता होना ही था ना.... he was not up to the mark यार...” भानूदास म्हणाला

“Upto the mark म्हणजे काय म्हणायचंय रे तुम्हा लोकाना? मला तर वाटतं. मंदारच्या परफॉर्मन्स मध्ये काहीही कमी नव्हती. तो जॉईन झाल्यापासून अगदी consistently चांगलंच काम करतो आहे. त्याच्या काही पर्सनल गोष्टींमुळे तो आता ऑफिसमध्ये रात्री उशीरापर्यंत थांबत नाही इतकंच. पण तुम्ही किती वेळ ऑफिसमध्या थांबता त्यापेक्षा तुम्ही किती output देता हे महत्वाचं ना”--- रेवा ची मतं या बाबतीत ठाम होती.

“बरोबर आहे यार... पर ऐसा होता नहीं ना... जो लोक देर तक रुकते हे.. उनका अप्रेजल अच्छा होता है...उनको अवॉर्ड मिलता हे... ये सब देखके तो ऐसाही लगतो है ना, की it is expected that you stay back late.”--- भानूदासने दुःख व्यक्त केलं.

“हो.. च्यायला मला तर वाटतं... आपल्याकडे हे फ्लेक्झि टाईम आहे ना.. ते उलट्याच बाजुने आहे. लोकाना वाटतं, यांचं बरं आहे. काधीही या कधीही जा. पण आपल्याला माहीती आहे ना खरं काय आहे ते.” ---निरंजन

“That apart...पण मंदार was really upset. अरे वो भी एक ही प्रोजेक्ट पे चार सालसे काम कर रहा हॅ...आता त्याला संपूर्ण माहिती आहे in and out. त्यामुळे he need not invest so much time on that product. वेणू ला हे कळत नाही का....”.. विवेकानंद.

“पण या सगळ्याच्या उपर मला एक वाटतं. किती पगार असेल रे मंदारचा? 10 लाख नक्कीच. किती पगार मिळाला की याचं समाधान होणार आहे? माझ्या मते आपल्या इंडस्ट्रीतला प्रत्येक जण.. including all of us हावरट झाला आहे. असो. तो विषय वेगळा आहे.”--- रेवा.

“So, should we conclude... की फ्रेशर आणि सिंगल असणं आणि मुख्य म्हणजे लोकलाईट नसणं, या गोष्टीxचा शक्य तितका फायदा सुरुवातीच्यात दिवसांमध्ये करुन घ्यावा...” स्टीव्ह चा सवाल…

After all we belong to the sunrise industry and we all are making hay while the sun shines!”---